1941 – 1980
Po završetku II svetskog rata u oslobođenoj Jugoslaviji vrlo brzo oživljavaju stara i niču nova klizališta, a sa njima i hokejaške sekcije. Od 1945. godine osnivaju se klubovi i igraju se hokejaške utakmice u Beogradu, Zagrebu, Subotici, Novom Sadu i Ljubljani; od 1947. u Celju i Varaždinu; od 1948. u Jesenicama i Karlovcu; 1949. u Sisku i Bečeju; 1951. u Mariboru; 1952. u Tržiču, Brežicama, Kranju, Vevču i Novom Sadu; 1953. u Pančevu i Sremskoj Mitrovici; 1959. Skoplju i Bledu; 1964. u Sarajevu; 1966. Bačkom Petrovcu i Ruskom Krsturu itd.
Godine 1947. u Ljubljani je, između 24. i 26. januara, održano prvo posleratno prvenstvo Jugoslavije. Šampion je zagrebačka „Mladost“ ispred ljubljanskog „Triglava“, subotičkog „Spartaka“ i beogradske „Crvene Zvezde“. U martu iste godine u Beogradu je osnovan Odbor za klizanje i hokej na ledu čiji je prvi predsednik bio L.Žitnik.
Godine 1949, 29. septembra u Beogradu je održana osnivačka skupština Saveza klizačkih sportova Jugoslavije. Naredne godine osnivan je i identični savez Srbije, a sedište saveza Jugoslavije (koji ubrzo odvaja hokej na ledu u posebni Hokejaški savez) seli se 1952. godine u Ljubljanu.
Godine 1951. reprezentacija SFR Jugoslavije debituje na svetskom prvenstvu u Parizu. Okosnicu sastava činili su hokejaši „Partizana“ (sedmorica reprezentativaca) a plavi tim igrao je u sastavu: Dušanović, Vajner, Žitnik, Kovačević, Dragović, Tomić, Aljanović, David, Pecelj, Reno, Krajačić, Miočka, Muvrin, Uršić, Petrov i Stipetić. Nakon četiri uzastopna poraza u prve četiri utakmice Jugoslavija u poslednjem meču, održanom 17. marta 1951. godine, beleži senzacionalnu pobedu nad hokejaškim učiteljima iz Austrije (4:3 za plave).
U periodu između 1952. i 1955. godine izgrađen je moderni sportski stadion „Tašmajdan“ u centru Beograda (površina objekta: 8.500 m2; površina sportskog borilišta: 1.800 m2; kapacitet tribina: 10.000 mesta) za košarku, boks, odbojku, rukomet i mali fudbal (u letnjim mesecima), odnosno hokej (zimi). Prvo hokejaško takmičenje održano je 22. i 23. decembra 1953. godine, a stadion je zvanično i svečano otvoren 24. januara 1954. godine. Domaćin prvenstvima Jugoslavije (dok se ono igralo po turnirskom prvenstvu) Stadion Tašmajdan je bio godine 1954, 1955. i 1957. godine a hokej na ledu je u zimskim mesecima bio osnovna sportska grana ovog sportskog centra između 1953. i 1977. godine tokom kojeg su ovde igrali domaći beogradski klubovi „Partizan“, „Crvena Zvezda“, „OHK Beograd“, „Tašmajdan“ i „Avala“.
Godine 1955. beogradski „Partizan“ osvaja petu uzastopnu titulu državnog prvaka. Bila je to i poslednja titula u nizu koji je započet 1951. godine tokom kojih su beogradski crno-beli pobedili u 20 uzastopnih utakmica (sa gol razlikom 166:23) igrajući u sastavu Milan Dušanović, Dr Zlatko Kovačević, GezaLadocki, Inž. Blažo Mijušković, Josip Brelić, Alfred David, Rudolf Reno, Nikola Stanimirović, BlažoPiperski, Zdenko Krajačić, LuceŽitnik.
Godine 1959. ekipa Jesenica beleži rekordnu pobedu u istoriji zvaničnih utakmica jugoslovenskog hokeja. Bilo je to na prvenstvenoj kup utakmici protiv sisačkeSegeste koju slovenci dobijaju 46:1! Na istoj utakmici legendarni napadač Viktor Tišlar postiže 11 golova što je takođe, do danas neoboren rekord. Tišlar je inače tokom svoje karijere (u dresu Jesenica ) na 291 odigranoj utakmici za prvenstvo Jugoslavije postigao čak 302 gola i četiri puta bio najbolji strelac lige (1961, 1964, 1970 i 1972.).
Godine 1961. otvoreno je prvo pokriveno klizalište sa veštačkim ledom, zagrebačka „Šalata“.
Godine 1964. Jugoslavija je debitovala na Olimpijskim igrama u Insbruku gde je po prvi put (i do sada jedini) „ukrstila palice“ sa zemljom postojbinom ledenog hokeja Kanadom i izgubila 1:14 (Bogo Jan je bio strelac jedinog gola za naš tim).
Godine 1965. na državnom prvenstvu „Istočne Zone“ učestvuje čak 6 ekipa – što je definitivan dokaz da se hokej, sa tradicionalnih severnih lokacija Slovenije i Hrvatske, proširio i na druge krajeve zemlje. Pobednik zone bio je „Spartak“ iz Subotice ispred novosadske „Vojvodine“ a ostala mesta su zauzeli Skoplje, Pančevo, Bečej i Mladost iz Sremske Mitrovice. Iste godine, 23. decembra, u finalu turnira u čast dana JNA, reprezentacija Jugoslavije pobeđuje omladinsku reprezentaciju Sovjetskog Saveza sa 3:1. U neosporno najvećem pojedinačnom uspehu našeg hokeja svih vremena učestvovali su golman Rašid Šemsedinović, bekovi Viktor Ravnik i Ivan Rataj i dve napadačke trojke u sastavu Viktor Tišler-Rudi Hiti-Slavko Beravs i CirilKlinar-Albin Felc-Roman Smolej.
Godine 1966. u Ljubljani je otvorena ledena hala „Tivoli“, drugo pokriveno klizalište sa mašinama za pravljenje veštačkog leda u Jugoslaviji. Iste godine, legendarni jesenički napadač Viktor Tišlar je postao prvi Jugoslovenski hokejaš u istoriji koji je postao profesionalac u inostranstvu. Tišlar je prvo igrao u nemačkom klubu Eintracht Frankfurt, gde je igrao na bekovskoj poziciji i doprineo plasmanu svog kluba iz druge (Nacionalne) u prvu (Bundes) ligu. Hokejaška je karijera kasnije Tišlara odvela u Južnoafričku Republiku, a potom i SAD gde potpisuje ugovor za NHL ekipom Los AngelesKings. Na žalost Viktor nije odigrao ni jednu utakmicu u NHL ligi ali je odigrao nekoliko mečeva u minor profesionalnoj AmericansHockeyLeague, za ekipu SpringfiledKings koja je bila filijala LA Kingsa.
Godine 1968. Jugoslavija osvaja prvo mesto na svetskom „B“ prvenstvu održanom između 4. i 17. februara u Grenoblu (ujedno i ukupno 9. mesto u svetu). Fantastični uspeh ostvarila je ekipa u sastavu Anton Gale i Rudi Knez (golmani), Viktor Ravnik – Ivo Jan – Ivan Rataj – Vlado Jug – Franc Razinger (bekovi), Franc Smolej – Albin Felc – Viktor Tišlar (prvi napad), Boris Renaud – Rudi Hiti – Slavko Beravs (drugi napad), CirilKlinar – Bogo Jan – Roman Smolej (treći napad), Janez Mlakar i Miroslav Gojanović (napadačke rezerve). Na putu ka zlatnoj medalji plavi su savladali Japan sa 5:1, Austriju 6:0, Francusku 10:1, Rumuniju 9:5 i Norvešku 3:2. Napadač naše reprezentacije Albin Felc je bio najbolji strelec prvenstva (6 golova, 5 asistencija) i bio je izabran u najbolju petorku prvenstva. Na žalost ova pobeda nam nije donela i zasluženi plasman u elitnu grupu „A“ obzirom da je upravo te godine IIHF doneo odluku o smanjenju broja članova elite sa 8 reprezentacija na 6 pa je Jugoslavija ostala u „B“ grupi.
Godine 1969. trojica jugoslovenskih (slovenačkih) hokejaša postaju prvi “naši” hokejaši koji su odigrali nekoliko utakmica u dresu profesionalnih NHL ekipa. Iako se radilo samo o seriji letnjih egzibicionih utakmica, golman Tone Gale (u dresu NHL kluba ChicagoBlackHawks) i napadači Albin Felc i Viktor Tišlar (za St. LousBlues) ispisuju svoja imena u istoriju hokeja na ledu sa ovih prostora. Iste godine, 25. decembra 1969. godine, otvoren je i stadion za zimske sportove u Subotici sa zvaničnim nazivom „Stadion malih sportova Subotice“. Tako je najstariji srpski hokejaški kolektiv „Spartak“ konačno dobio svoj teren sa veštačkim ledom nakon više od tri decenije igranja na prirodnom ledu jezera Palić. Otvoreni stadion je kapaciteta 4.000 gledaoca a korisna (ledena) površina iznosi 2.000 m2. Stadion je i dalje u funkciji, mada zbog sve blažih zima, subotičani imaju velike probleme sa održavanjem ploče i odigravanjem utakmica (hokejaši „Spartaka“ su crni rekorderi sa 25 prvenstvenih utakmica koje su u poslednjih desetak sezona bili prinuđeni da predaju bez borbe zbog vremenskih uslova). Na ovom stadionu organizovana su dva takmičenja za hokejaško prvenstvo Srbije, a 5 puta Subotica je bila i domaćin utakmicama reprezentacije Jugoslavije.
Godine 1972. Novi Sad dobija prvo veštačko klizalište kada su na prostoru neposredno uz otvoreni plivački bazen kod Sajmišta, postavljeni uređaji za pravljenje leda. Prva zvanična utakmica odigrana je 18. decembra 1972. kada je, u okviru kvalifikacija za „B“ grupu, skopski „Vardar“ savladao domaću „Vojvodinu“ sa 8:5. Četiri godine kasnije uređaji za pravljenje leda su sa otvorenog stadiona prebačeni u novi objekat Sportsko Rekreativnog Centra Novi Sad, prelepog i super-modernog objekta izgrađenog za potrebe svetskog stonoteniskog šampionata sveta. Od tada je ledena dvorana SPENS-a domaćin hokejašima „Vojvodine“, kao i kasnije osnovanim hokejaškim klubovima „Novi Sad“ i „NS Stars“. SPENS je danas najveća zatvorena ledena arena za igranje hokeja u Jugoslaviji (sa kapacitetom od 6.000 mesta za sedenje).
Godine 1973. reprezentacija Jugoslavije osvaja 3. mesto na prvenstvu sveta B grupe održanom u između 27. i 31. marta u Gracu. Bilo je to ponavljanje dotada najvišeg plasmana naše ekipe (ukupno 9. mesta) na svetskim prvenstvima, plasmana koji smo ostvarili 1968. godine. Na svom putu ka devetom mestu u svetu „plavi“ su savladali Švajcarsku sa 6:0, Austriju sa 6:1, Italiju sa 8:4, Japan sa 4:3, igrali nerešeno protiv SAD 6:6 i Rumunije 2:2, a izgubili samo meč protiv Nemačke DR (4:6). Međutim rekordni visoki plasman naši hokejaši ostvaruju godinu dana kasnije.
Godine 1974., Jugoslavija je ostvarila najviši plasman u svojoj hokejaškoj istoriji na svetskim prvenstvima: 8. mesto! Bilo je to na šampionatu Grupe B održanom u Ljubljani na kojem su “plavi” osvojili drugo mesto i srebrnu medalju nakon što su u 7 utakmica izborili 4 pobede (Austrija 10:3, Japan 5:4, SR Nemačka 10:4, Holandija 9:4) i 2 remija (Rumunija 3:3, Norveška 4;4), U odlučujućoj utakmici za prvo mesto i plasman u elitnu diviziju svetskog hokeja, robusni „oklopnici“ iz SAD su na žalost bili ipak daleko bolji i savladali domaće „plave“ hokejaše sa 5:0.
Godine 1975. prema zvaničnom izveštaju koji je HSJ poslao međunarodnoj IIHF federaciji, u Jugoslaviji su registrovana 22 klizališta sa prirodnim ledom i 12 sa veštačkim (3 u Ljubljani, 2 u Zagrebu i po 1 u Beogradu, Jesenicama, Sarajevu, Sisku, Subotici, Skoplju i Celju) na kojima se takmičilo ukupno 22 kluba.
Godine 1978. u utakmici Istočne grupe druge lige, „Spartak“ je u Subotici pobedio „HK Skopje“ sa 45:0 i ostvario najviši rezultat na nekoj prvenstvenoj utakmici u našoj hokejaškoj istoriji. Samo pet sezona kasnije „Spartak“ je bio učesnik i utakmice sa najvišim rezultatom u istoriji Prve savezne lige, ali ovaj put bio je u ulozi poražene ekipe koju je u Ljubljani domaća „Olimpija“ pobedila sa 40:1.
Prva zatvorena ledena arena u Beogradu je izgrađena za samo deset meseci i svečano otvorena 12. marta 1978. godine pod nazivom „Dvorana zimskih sportova Pionir“.
Korisna površina dvorane iznosi 6.000 m2 (sportsko borilište površine 1800 m2) sa kapacitetom tribina od 2.000 mesta za sedenje i oko 500 za stajanje. „Hala Pionir“ je bila domaćin mnogih značajnih priredbi. U nacionalnom prvenstvu „Pionir“ je domaćin beogradskim klubovima „Partizan“, „Crvena Zvezda“ i „Taš“, dok su na međunarodnom planu tu organizovana mnoga važna međunarodna takmičenja uključujući seniorsko IIHF Svetsko Prvenstvo „B“ grupe 1978. godine i desetak juniorskih svetskih prvenstava i kvalifikacija za Kontinental Kup. Osim mnogobrojnih nacionalne reprezentacija u ledenoj hali „Pionir“ su gostovale i mnogi jaki i atraktivni hokejaški timovi kao što su „Spartak“ iz Moskve, „Metalurg“ iz Novokuznjecka, „WellandSuins“ iz Kanade itd.